قالَ الْعَسْکَرىُّ علیه السلام: (فى صِفَةِ القائِم علیه السلام) فَاِذا قامَ قَضى بَیْنَ النّاسِ بِعِلْمِهِ کَقَضاءِ داوُدَ علیه السلام لا یَسْألُ الْبَیِّنَةَ.
امام عسگرى علیه السلام در توصیف حضرت مهدى علیه السلام فرمود: چون او قیام نماید، بین مردم بر اساس دانش خود حکم کند، همانند قضاوت حضرت داود، و درخواست شاهد نمى کند.
الکافى، ج 1، ص 509، روایت 13.
حضرت داود علیه السلام بر اساس علمى که خدا در اختیارش گذاشته بود. در داورى میان افراد و قضاوت بین متخاصمین به علم الهى خود عمل مى کرد و طبق آن حکم صادر مى کرد، نه آنکه از مدّعى، شاهد بخواهد. گاهى در شیوه هاى رایج، مدعى شاهد ندارد، یا شهود دروغین در محکمه گواهى مى دهند، یا قسم هاى دروغ مى خورند و حقّ و نا حق مى شود. ولى در عصر امام زمان علیه السلام وى بر اساس علم خود حکم صادر مى کند و هیچ حقّى ضایع نمى گردد.
