نضره الایّام

عَنْ جَعْفَـرِ بنِ مُحَمَّدٍ علیهماالسلام أَنَّهُ قـالَ: کانَ أَبى رِضْوانُ اللّه ِ عَلَیهِ اِذا قامَ مِنَ اللَّیْلِ اَطالَ الْقیامَ وَ اِذا رَکَعَ أَوْ سَجَدَ أَطالَ حَتّى یُقالَ اَنَّهُ قَدْ نامَ فَما یَفْجَـأُنا مِنْهُ اِلاّ وَ هُوَ یَقُولُ: لااِلهَ اِلاّ اللّه ُ حَقّـا حَقّـا ... .

امام صادق علیه السلام فرمود: پدرم ـ رضوان خدا نثارش باد ـ چون شبانگاه از خواب بر مى خاست، قیامى طولانى و رکوع و سجده اى طولانى به جاى مى آورد، به حدّى که گفته مى شد، خوابش برده است، ناگاه مى شنیدیم که مى گوید: لا إلهَ إلاَّ اللّه ُ حَقّا حَقّا.

شتاب در نماز و رکوع و سجود شتاب زده و کوتاه، ناپسند است. بر عکس، سجده ها و رکوع هاى طولانى مایه تقرّب به پروردگار است و از فضایل ائمّه، سجده هاى طولانى بود، آن قدر که تصوّر مى شد امام به خواب رفته است.