چرا با شنیدن نام «قائم» از جا بر میخیزیم؟
حاجی نوری مینویسد: در خبری از امام صادق علیه السلام نقل شده است:
روزی در مجلس امام صادقعلیه السلام نام مبارک حضرت مهدیعلیه السلام برده
شد، امام صادقعلیه السلام به جهت تعظیم و احترام از جای برخاست.1
و
نیز در روایت آمده که دعبل خزاعی بعد از آنکه ابیاتی راجع به حضرت
مهدیعلیه السلام نزد امام رضاعلیه السلام قرائت کرد، حضرت از جای
برخاست...2
میرزای نوری میگوید: وقتی نام حضرت حجة بن الحسن علیه
السلام در مجلس امام رضاعلیه السلام برده شد، آن حضرت از جای برخاست و دو
دست مبارکش را روی سر گذاشت و فرمود: «اللّهمّ عجّل فرجه وسهّل
مخرجه».3
از امام صادقعلیه السلام سؤال شد: چرا هنگام شنیدن نام
امام زمانعلیه السلام از جای خود برمیخیزیم؟ حضرت فرمود: چون غیبت حضرت
مهدی طولانی است. و امام از شدّت محبّتی که به دوستان خود دارد هر زمانی که
شخصی او را یاد کند نگاهی به او مینماید و سزاوار است که یاد کننده به
جهت احترام و تعظیم، از جای خود برخیزد. هنگامی که مولای خویش او را به نظر
مهر و عطوفت نگاه میکند، پس از جای خود برخیزد و از خدای تبارک و تعالی
تعجیل فرج ایشان را بخواهد.4
1) نجم الثاقب، ص 444.
2) منتخب الأثر، ص 505.
3) همان.
4) همان.