جایگاه علمی امام صادق (ع) آنچنان بلند و رفیع است که گاهی حتی مخالفان و دشمنان ایشان لب به ثنای مقام علمی ایشان باز کرده اند:
بخاری،دانشمند سنی مذهب مینویسد: «اِتَّفَقُوا عَلی جَلالَةِ الصّادِق وَ سِیادَتِهِ؛ همه (امّت) بر بزرگی و آقایی صادق اتفاق نظر دارند.»1
منصور دوانیقی: او که دشمن جان حضرت صادق علیه السلام بود، با این حال تحت تأثیر عظمت و جایگاه او قرار گرفته میگوید: «إنَّ جَعْفَرَ بْنَ مُحمَّدٍ کانَ مِمَّنْ قالَ اللَّه فیهِ «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِینَ اصْطَفَینا مِنْ عِبادِنا» وَ کانَ مِمَّنْ اصْطَفَی اللَّهُ وَ کانَ مِنَ السّابِقینَ بِالْخَیراتِ؛2 به راستی جعفر بن محمد از کسانی بود که خدا درباره آنها میفرماید: «سپس این کتاب [آسمانی] را به گروهی از بندگان برگزیده خود به ارث دادیم.» و او از کسانی بود که خدا او را برگزیده بود، و او از پیشتازان انجام خیرات بود.»
2)اعلام الهدایه، همان، ج 1، ص 24، ینابیع الموده، قندوزی، ج 3، ص 160.
1) تاریخ الیعقوبی، ج 3، ص 17.