راه کثرت اموال در عصر ظهور امام زمان(عج)

کثرت اموال در عصر ظهور از چه راهی حاصل می‌شود؟

در مورد سؤال فوق چند احتمال وجود دارد:
1 - اینکه کثرت اموال در دست مردم از راه معجزه و به برکت وجود امام زمان‌علیه السلام در میان مردم باشد. این احتمال از جهاتی قابل مناقشه است:
اولاً: این نظریه خلاف قانون معجزات است، زیرا قرار نیست که همه کارها با معجزه صورت پذیرد. سعادت انسان که عصر ظهور زمینه‌ساز آن است در این است که از راه طبیعی به کمال خود برسد.
ثانیاً: سیاق روایات در این باب به تشکیل نظامی اقتصادی عادل اشاره دارد که بشر می‌تواند در پرتو آن درآمد کافی و وافر داشته باشد. و این معنا با اعجاز سازگاری ندارد.
2 - اینکه وفور مال و نعمت‌ها به جهت گسترش زراعت و کشاورزی و تجارت است، گر چه الطاف خداوند متعال نیز در توفیر این گونه نعمت‌ها مؤثر است.
3 - اینکه توفیر مال به جهت دسترسی و سیطره بر بانک‌های بزرگ در عالم باشد، به جهت آنکه بیشتر اموالی که در آنها نهفته‌اند، غصبی و حرام و نامشروع است، لذا حکومت عدل جهانی آنها را به طور مساوات بین مردم تقسیم می‌کند.

تقسیم عادلانه و مساوی مال در زمان حکومت امام زمان(عج)

حضرت مهدی‌علیه السلام در تقسیم اموال چگونه رفتار خواهد کرد؟

از جمله برنامه‌های حضرت مهدی‌علیه السلام اجرای اصل مساوات است. این اصل در آیات قرآن و احادیث پیامبر اکرم و امامان معصوم‌علیهم السلام، فراوان مورد تأکید قرار گرفته و ابعاد و جوانب آن شکافته شده و تبیین گشته است.
درباره دوران ظهور و تحقّق اصل مساوات و گسترش برادری و برابری در سراسر اجتماعات، احادیثی رسیده است که از بیان و محتوای آنها می‌توان کشف کرد که در دوران امام زمان‌علیه السلام، مساوات اجتماعی در سطحی بسیار عالی عینیت می‌یابد که شاید چگونگی آن و فراگیری و عمق نفوذ آن در این روزگاران برای ما - با ذهنیّت‌های موجود - پذیرفتنی نباشد.
پیامبر اکرم‌صلی الله علیه وآله فرمود: «أبشرّکم بالمهدیّ یبعث فی أمّتی... یرضی عنه ساکن السمآء وساکن الأرض یقسم المال صحاحاً. فقال له رجل: وما صحاحاً؟ قال: التسویة بین الناس»؛¹ «به مهدی بشارتتان می‌دهم. او از میان امت من برانگیخته می‌شود... ساکنان آسمان و زمین از او خشنود خواهند بود. او مال را درست تقسیم می‌کند. مردی پرسید: درست چیست؟ فرمود: میان همه به طور مساوی.»

1284) بحارالأنوار، ج 51، ص 81.

منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات

رشد تربیتی در عصر ظهور امام زمان(عج)

عصر ظهور حضرت مهدی‌علیه السلام از حیث رشد تربیتی چگونه است؟

تکامل تربیت و بلوغ روحی انسان از جمله برنامه‌های مهمّ قیام امام مهدی‌علیه السلام است. حضرت برنامه خود را از این نقطه زیربنایی آغاز می‌کند تا برنامه‌های دیگر او به شایستگی انجام یابد، و زمینه‌ها و شرایط و عوامل اصلی صلاح، شایستگی، بسامانی، رفاه، عدالت، دادگری، قانون شناسی، تعهدپذیری، مهر ورزی، محبّت، ایثار و فداکاری در سطح جامعه‌ها پدیدار گردد.
امام علی‌علیه السلام فرمود: «... ولو قد قام قآئمنا لذهبت الشحنآء من قلوب العباد...»؛¹ «چون قائم ما قیام کند، کینه‌ها از دل‌ها بیرون رود.»
امام باقرعلیه السلام فرمود: «إذا قام قائمنا وضع یده علی رؤوس العباد... وأکمل به أخلاقهم»؛²«هنگامی که قائم ما قیام کند دستش را بر سر مردم می‌گذارد... و اخلاق آنان را تکامل بخشد.»

1) منتخب الاثر، ص 474.
2) بحارالأنوار، ج 52، ص 336.

امنیت اجتماعی در عصر ظهور

وضعیت امنیت اجتماعی در عصر ظهور چگونه است؟

امنیت اجتماعی، امنیّت در بخش‌های گوناگون زندگی اجتماعی را شامل می‌شود. یعنی امنیت در بخش‌های اقتصادی، سیاسی، دفاعی، فرهنگی و ... امنیت اجتماعی زمینه همه فعالیت‌های درست و مفید اجتماعی و شرط لازم رشد و تکامل فرد و جامعه است.
امام مهدی‌علیه السلام پدید آورنده امنیّت اجتماعی است، امنیتی که بشریّت در تمام دوران تاریخ خود مانند آن را ندیده است.
امام صادق‌علیه السلام در تفسیر آیه {وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً... ¹}، فرمود: این آیه درباره قائم و یارانش نازل شده است.

1) سوره نور، آیه 55.

روش شخصی امام زمان(عج) پس از ظهور

سیره عملی و روش شخصی حضرت مهدی‌علیه السلام بعد از ظهور چگونه است؟

امام مهدی‌علیه السلام مانند همه پیامبران و رهبران راستین و شایسته الهی بسیار ساده‌زیست است، لباس‌های درشت و کم‌بها می‌پوشد، خوراک خشک و ناگوار می‌خورد، و... ؛ زیرا رهبری جامعه انسانی چنین سیره و روشی را نیز لازم دارد و در فکر آسایش خلق بودن و لحظه‌ای برای آنان نیاسودن، شرط اصلی آن است.
امام صادق‌علیه السلام فرمود: «فواللَّه ما لباسه إلّا الغلیظ ولا طعامه إلّا الجشب»؛ «به خدا سوگند! او جامه‌ای درشت می‌پوشد، و خوراک خشک و ناگوار می‌خورد ...».