آیا قبول امکان ملاقات در عصر غیبت، سبب رواج مدعیان دروغین و عوامفریبی نمیشود؟
اگر بر امکانِ موضوعی در خارج ادله قطعی وجود دارد، نمیتواند به جهت
مشکلاتی که در برخی موارد پدید میآید آن را انکار کرد، بلکه این وظیفه
علما است که مردم را ارشاد کرده، از افراد شیاد و حیلهگر و عوام فریب بر
حذر دارند. آیا میتوان به مجرّد اینکه عدهای ادّعای دروغین نبوت
کردهاند، اصل نبوت را انکار نمود؟