قانون زندگانی

قِیلَ لِلصَّادِقِ (ع) عَلَى مَا ذَا بَنَیْتَ‏ أَمْرَکَ فَقَالَ عَلَى أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی‏ لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ.

به حضرت صادق (ع) عرض کردند کار خود را بر چه چیز بنا کرده‏اى؟ فرمود بر چهار چیز:

-1 فهمیدم که عمل مرا دیگرى انجام نمی دهد. پس به کوشش پرداختم.

-2 دانستم که خداوند بر حال من اطلاع دارد حیا کردم.

-3 فهمیدم روزى مرا دیگرى نخواهد خورد آرامش یافتم. (مطمئن شدم)

-4 و دانستم بالاخره بسوى مرگ می روم به همین جهت آماده آن (مرگ) شدم.

بحار الانوار، ج‏75، ص‏228.