قائم منتَظَر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

« روایتی دربارۀ قائم منتظر »

« حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا لتراب مقدمه الفداء »

شیخ صدوق (ره) در کتاب «کمال الدین» از ابن عبدوس، او از ابن قتیبه، او از حمدان بن سلیمان، او از صقر بن دلف روایت کرده، او گفته که: از امام محمد تقی (ع) شنیدم می گفت: که «امام بعد از من پسر من علی است. قول او قول من است و اطاعت او اطاعت من است، و امامت بعد از او در پسرش حسن است امر او امر پدرش است و قولش قول پدرش و اطاعتش اطاعت پدرش» بعد از آن ساکت شد.

گفتم یابن رسول الله! بعد از حسن امام کیست؟ آن حضرت گریه کرد گریۀ شدیدی و فرمود:«بعد از حسن پسرش قائم به حق است و منتظر.» عرض کردم: یابن رسول الله! چرا قائم می گویند؟ فرمود: «زیرا که بعد از موت ذکرش در میان خلق و بعد از ارتداد اکثر کسانی که قائل به امامت او بودند، بر می خیزد.» من عرض کردم که: منتظر به چه جهت می گویند؟ فرمود: «از این جهت می گویند که او را غیبت طولانی می شود، و مخلصین انتظار او را می کشند، و شکّاکین انکار می کنند، و منکرین استهزا می نمایند. کسانی که تعیین وقت خروج می کنند دروغ گویانند، استعجال کنندگان به خروج او هلاک می شوند، و آنان که در مقام تسلیمند نجات می یابند.»¹

1) کتاب مهدی موعود، علامه محمد باقر مجلسی، ج1 ص61 ، و کتاب کمال الدین، شیخ صدوق(ره)، ج2 ، ص 378، ح 3 ما اخبر به الجواد (ع)